Rüzgarın kucağındayım Saçım başım darmadağın Anna köşedeki dalları kırık çınar ağacının altında kendi şarkısını söylüyor Sesi uğultuyu andırır gibi Pürdikkat, pürdikkat, pürdikkat Sanıyorum ki ormandayım Toprak zemininden bir poşet havalanıyor Uzaklardan zincir zincir ışıklar görülüyor Nedendir bilinmez bendeyse bir boşluk Bir vurdumduymazlık yâhut teslimiyet Sanki araftayım da Bütün dünya üstüme geliyor. Lâkin, Lâkin Anna'nın gözlerinden kırlangıçlar süzülüyor Anna mutlu Anna umutlu Anna yerinden hoşnut Anna O dalları kırık çınar ağacının altında Kendi şarkısını şakıyor.
ANNA
